นิทานที่มีคำควบกล้ำแท้และไม่แท้

นิทานเรื่อง  หมากับแมว

          เมื่อก่อนนี้หมากับแมวไม่ได้เป็นศัตรูกันเหมือนปัจจุบัน คนเลี้ยงหมากับแมวไว้บนบ้านเดียวกัน ทั้งสองไม่ทำร้ายซึ่งกันและกัน ที่เป็นศัตรูกันเพราะมีเรื่องเล่าว่า กาลครั้งหนึ่ง เศรษฐีได้เลี้ยงแมวและหมาไว้บนบ้านของตน เศรษฐีมีแก้วที่มีค่าดวงหนึ่งวันหนึ่งเศรษฐีไม่อยู่บ้าน พวกพ่อค้าต่างเมืองได้นำดวงแก้วปลอมมาขอแลกกับเมียเศรษฐี เมียเศรษฐีเห็นว่าเป็นดวงแก้วลูกใหญ่กว่าของตนก็ยอมแลก เมื่อเศรษฐีกลับบ้านรู้ว่าเมียแลกดวงแก้วมีค่ากับดวงแก้วปลอม จึงใช้หมากับแมวไปตามหาแก้วมีค่าคืนมาให้ได้ หมาจำกลิ่นชายพ่อค้าได้ จึงสูดกลิ่นตามไปจนถึงบ้าน และได้รู้ว่าพ่อค้าเก็บดวงแก้วมีค่าไว้ในกำปั่น แมวจึงอาสาไปจับหนูแล้วสั่งให้หนูไปกัดกำปั่นให้ขาด แมวเห็นดวงแก้วนั้นจึงคาบออกมาหมาเห็นดวงแก้วจึงเข้าชิงจากแมวเพราะหมาอยากเอาหน้า จึงคิดจะคาบดวงแก้วมาให้เจ้านายด้วยตนเอง ระหว่างทางหมาหิวน้ำจึงไปที่ลำธาร บังเอิญเห็นปลาตัวใหญ่จึงเห่าและเป็นเหตุให้ดวงแก้วหลุดจากปากตกไปในน้ำ ปลาคิดว่าเป็นอาหารจึงกลืนดวงแก้วเข้าไปในท้อง แมวพยายามหาวิธีจะนำดวงแก้วกลับคืนมาให้ได้ จึงไปจับกาน้ำได้ตัวหนึ่ง สั่งให้กาน้ำไปดำน้ำจับปลาตัวที่กลืนดวงแก้วมาให้ได้ และจะไว้ชีวิต กาน้ำดำหาปลาอยู่หลายวัน จนได้ปลาตัวที่กลืนดวงแก้ว แมวจึงได้ดวงแก้วคืน หมาอาสาคาบดวงแก้วกลับบ้านอีกแมวก็ยอมหมารีบวิ่งกลับบ้านนำดวงแก้วมาให้เจ้านาย ส่วนแมววิ่ง ไม่ทันหมาจึงมาถึงบ้านช้ากว่าหลายวัน หมาฟ้องเจ้านายว่าแมวไม่ใส่ใจหาดวงแก้วและยังเถลไถลอีกด้วย ครั้นเมื่อแมวมาถึงบ้านเจ้าของจึงถามแมว แมวเล่าความจริงให้ฟัง ทุกประการ เจ้าของฟังคำพูดแมวเห็นว่าเป็นความจริง จึงเตะหมา ตกบ้านแล้วสั่งไม่ให้หมาขึ้นบ้านอีกตั้งแต่นั้นมาหมาจึงถูกเลี้ยงไว้ ใต้ถุนบ้าน หมาจึงโกรธแมวมากคอยหาโอกาสเล่นงาน ตั้งแต่นั้นมาแมวกับหมาจึงเป็นศัตรูกันตราบเท่าทุกวันนี้